ben çocukken

Ben çocukken
Hiç bir şeyden korkmazdım
Yerle bir ederdim,bütün dünyayı
Ben çocukken
Ardımda hiç iz bırakmazdım

Ben çocukken
Her şeye kahkahayı basardım
Gülerdim ağlanacak hallerine insanların
Ben çocukken
Hiç köşeme çekilip,sessiz ağlamazdım

Ben çocukken
Hiçbir şeye kaygı duymazdım
Kavak yellerinin en serini eserdi bende
Ben çocukken
Gelecek kaygısı diye nefessiz kalmazdım

Ben çocukken
Yağcılık,palavra nedir bilmezdim
Sanırdım ki tüm dünya avuç içi gibi dümdüz
Ben çocukken
Hep “sen”dim,hiç “siz” olmazdım

Ben çocukken
Sabah olsun diye beklemezdim
Geceler de koyulaştı,gelecekle beraber
Ben çocukken
Bir odada tek başına, yalnız ölmezdim

Ben çocukken
Bu kara saçlı kızı da tanımazdım
Şiir de yazmazdım,aşk uğruna her gece,
Ne olduysa büyüdükten sonra oldu
Yoksa ben çocukken
Hiçbir şeyden korkmazdım