bir platonik askın yazıları

(son iki cümleye dikkat asıl vuruculuk orda bitiyo)
Zamansiz ayrildik senle.aslinda biz hep ayriydik ya.ben seni hep uzaktan
seviyor sense hiç bilmiyordun.ben senle nefes aliyordum oysa.belki senle
hiçbir yerde oturup çay içmedik,belki hiç beraber sinemaya gidip karanlikta
elele tutusmadik, yada hiçbir zaman senle ayni yolda yürümedik ama ben
hergün aklimda bunlari yasadim ya birgün yaparsak diye hep hayalini
kurdum.ama olmadi napalim hiç birini yapamadik senle.beraber yaptigimiz
hiçbir sey olmadi.ve ben hayatta ilk defa hayallerimin pesinden kosmak
istedim, ilk defa cesaret edip birisine sevdigimi söyledim.keske
söylemeseydim.o an kendi hayalerimde bile kayboldum hiç yoktan eskiden belki
yapariz biseler belki o da beni sever diyordum.ama anladim ki ben sadece
kendi askimi yasiyormusum.ask denen seyin ne oldugunu bilmiyormusum. Beklide
bazi insanlarin deigi gibi ask diye bir sey yok.ve simdi nerede diye
soruyosan ben umudun bittigi yerdeyim ve tek basima ölümle nisanliyim
simdi.elbet birgün onla kavusacagiz.hiç yoktan ölüm senden daha gerçek…