"ben kabul ettimde kalbim etmedi"

aşkım inan bu blogu sana yazıyorum herşeyimi sana adıyorum bir saniye lan ben bu blogu açtığımda o kıza şimdiki hayatımın aşkına aşıkmıydım hımmmm bu blogta yazmaya başlayalı 4-5 sene oldu ama sen iki senedir hayatımdasın ulaşılmazımsın hımmm o zaman demek bu blogu sana açmamışım demek önceden mutlu şeyler yazıyodum ama seninle tanıştığımdan beri hep acı acı keder kan gözyaşı derbeder esrarkeş sarhoş şarapcı alkolik bildigin bütün kötü seyler oldum aşkım sensiz bana ne yaptın gördün beni erittin yavaş yavaş bir asit gibi eskiden gülen bir çocuktum şimdi hiç gülmüyorum sensiz bazen ölmeni düşünüyorum ölmen gerektiğini belki o zaman acılarım diner diyorum ama sonra saçmalıyorum diyorum sana kıyamıyorum sana beddua etmiyorum senin yerine kendimin önceden erkenden ölmesini istiyorum sigarayı bıraktım diyorumki manyakmısın bu acı içinde cekerken ne gerek var hızlı yasayıp genc ölüyüm zaten sensiz hayatımın bir anlamı yok ama yapamıyorum askım sensiz hicbirsey yapamıyorum hayır hayır yapamıyorum hayır ben kör aşığım ölümüne ne leyla ne mecnun beş para etmez benim aşkımın yanında ne leyla ne mecnun böyle sevmedi hayır hayır sevemez yoksa ben yaşıyor olurdum ama ben ölüyüm zombi gibi yasıyorum sayende dünyada sensiz bıraktıgın günden beri beni icim kan aglıyor yedigim ekmekten tad almıyorum oysa eskiden hayallerim vardı kücükken bir zengin olmak iki ne olursa olsun ne kadar acı cekersem cekiyim ilerde bir gün mutlaka çok sevdigim ruh esimle evlenmek ne de olsa onun yanında bütün acımı unutcaktım hayata sıkı sıkı baglancaktım ama ikiside olmadı demek ki ben bir günahkarmısım ve bu dünyada bu acıları cekerek cezamı ödemek zorundaymısım ben kabul ettimde kalbim kabul edemedi.