on Cumartesi, Temmuz 08, 2006
tuvalet senelerimizi gecirdigimiz yer en cok kafamızı dinledigimiz en cok ihtiyacımız olan yalnızlıkta kaldıgımız en cok rahatladıgımız kendimizle basbasa kaldıgımız bir an dünyada yasadıgımızı unuttugumuz dünyada yasamın verdigi birey olma baskılarından kurtuldugumuz en cok rahatladıgımız gülmeyin gercektende öyle belkide farkında olmasakta en samimi en sessiz dostumuz ihtiyacımız oldugunda susmasını bilen sessizlige rahatlamaya ihtiyacımız oldugunda kendimizi oraya attıgımız kimselerin gözünün bizde olmadıgı hicbir rol yapmamız gerekmeyen hayatta sadece bizim icin varolan icinde renkleri hosumuza gitmedigi zaman icimize pek sinmeyen hepimizin hayatında ayrı bir degeri olan sanki onu canlı gibi hissettigimiz yer genelde cıplak durarak en rahat ettigimiz cok sevdigimiz o kapalı mekan.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Yorum Yapin:
Yorum Gönder